Ο κόσμος δεν υπήρξε ποτέ, παράδεισος. Αλλά ούτε και κόλασης. Είχε τις καλές και τις κακές πλευρές του, τις καλές και τις κακές περιόδους του. Και πάντα είχε την ελπίδα, ότι τον ένα κύκλο θα τον διαδεχθεί ένας άλλος. Σήμερα, η ελπίδα είναι ένα καντήλι μόνο. Οι κακές πλευρές έχουν υποσκελίσει τις καλές σε σημείο απελπισίας. Οι καλές στιγμές και οι καλοί άνθρωποι αναζητούνται με το φανάρι. Και οι περίοδοι, οι κύκλοι που διαδέχονται ο ένας τον άλλο, δίνουν την εντύπωση συνεχούς καταβυθίσεως. Ο κόσμος που έχουμε είναι κατά πάσα πιθανότητα καλύτερος από τον κόσμο που μας πάνε. Και όλα αυτά, στο όνομα ενός... καλύτερου κόσμου που μας υπόσχονται χωρίς ντροπή και χωρίς δειδώ, οι δύο "θρησκείες" της εποχής, οι δύο "εκλησίες" της εποχής, ο φιλελευθερισμός και ο σοσιαλισμός, οι οποίες είναι "μια με δύο χώρους": Τον Υλισμό ως ναό και τον Οικουμενισμό ως "ιερό"...Όλοι οι λαοί, παλαιοί και νέοι, πολιτισμένοι και απολίτιστοι, με κληρονομιά ή χωρίς, με παρελθόν και παρόν, ή μόνο με παρόν, καλούνται -και στην ανάγκη εκβιάζονται- να μπουν στην "ουρά" της "Μιας Εκλησίας", για να πάρουν τον ανόσιο "άρτον ημών τον επιούσιον", από ανούσιους "ιερείς" με περίεργα "κολπάκια" στην κορυφή της κεφαλής, για να θυσιάσουν το δικό τους μέλλον στο μέλλον των "ιερών".
Συγγραφέας: Ανδρέας Δενδρινός
Εκδοτικός οίκος: Ελεύθερη Σκέψις
Έτος Έκδοσης: 1988
Κατηγορίες: Πολιτική
Μεγάλωσα με αυτό το βιβλίο και το έψαχνα χρόνια... Ευχαριστώ που το ανέβασες!
ΑπάντησηΔιαγραφή